طبق اخبار اعلام شده پروژه ماهواره‌بر ذوالجناح از حدود کمتر از 3 سال پیش به طور جدی آغاز شده و در روزهای اخیر اولین پرتاب آزمایشی خود را با موفقیت سپری کرده است.
این زمان کوتاه برای ماهواره‌بری که با دو سوم وزن سیمرغ در رده مشابه آن توان حمل محموله به مدار مشابه را دارد، بسیار ارزشمند است. این ماهواره‌بر با هزینه توسعه پایین و همچنین هزینه و زمان پایین برای عملیاتی شدن به کمک تسریع برنامه فضایی کشور در بخش پرتابگرها می‌آید.
از ویژگی‌های ذوالجناح عدم نیاز به پایگاه پرتاب ثابت است. برای منظومه ماهواره‌ها نیاز است که پرتاب با زوایای میل یا شیب مداری مختلف صورت بگیرد که در صورت استفاده از پایگاه پرتاب ثابت باید از بلوک‌های انتقال مداری استفاده کرد اما با پرتابگری مانند ذوالجناح که امکان استفاده از پرتابگر متحرک را دارد می‌توان با پرتاب از عرض‌های جغرافیایی مختلف در کشور از مکان فعلی در سمنان تا سواحل جنوب کشور بهره‌گیری کرد که برنامه پرتاب از جنوب شرق کشور نیز برای ذوالجناح وجود دارد.
به کمک این ویژگی ماهواره‌بر ذوالجناح می‌توان محموله‌هایی را در مدار خورشید آهنگ یا SSO نیز تزریق کرد که برای ماهواره‌های سنجشی قابلیت ارزشمندی را به دست می‌دهد زیرا می‌توان در زوایای ثابتی در زمان‌های مشخصی کار تصویربرداری دقیق را انجام داد. یکی از برنامه‌های ذوالجناح در آینده نزدیک دستیابی به مدار خورشید آهنگ است.
پس از ماهواره‌بر قاصد-1 ساخت نیروی هوافضای سپاه که در اردیبهشت 1399 در اولین پرتاب عملیاتی خود با موفقیت ماهواره نور-1 را در مدار 430 کیلومتری قرار داد، ذوالجناح دومین ماهواره‌بر سه مرحله‌ای و همچنین دومین ماهواره‌بر با بهره‌برداری از مراحل سوخت جامد در کنار سوخت مایع است.
تا پیش از این، ماهواره‌برهای ایرانی شامل سفیر-1 و سیمرغ (سفیر-2) بودند که هر دو فقط دارای دو مرحله سوخت مایع بودند. اما با ساخت قاصد و ذوالجناح پای سوخت جامد نیز به عرصه فضایی کشور باز شد تا مزیت‌های این نوع پیشرانش نیز به کمک ماهواره‌های کشور در مسیر قرارگیری در مدارها بیاید.
سوخت جامد هرچند در میزان نهایی کمیت ضربه ویژه که در مأموریت های فضایی اهمیت دارد هنوز به پیشران های سوخت مایع نرسیده اما می تواند میزان زیادی از نیروی پیشران را در مدت کوتاهی تولید کرده و به بیان ساده‌تر شتاب بیشتری را در اختیار طراحان مأموریت قرار دهد. این امر سبب می‌شود تا استفاده از پیشران سوخت جامد در مراحل اول ماهواره‌برها بسته به توان علمی و فنی کشورها یا شرکت‌های سازنده جذابیت پیدا کند.
این نیروی رانش زیاد حاصل از سوخت جامد برای غلبه بر نیروی مقاومت هوا که در ارتفاعات پایین و جو غلیظ وجود دارد کمک کرده و برای عبور سریع از این ارتفاعات به کار می آید.
